Thanksgiving Day w naszym domku.

Pumpkin pie u nas. In France.

 Zeszłoroczny Thanksgiving dinner na moim talerzu.Dokładany kilka razy. Szczególnie sweet potatoes. In 2010.

Dzielimy indyka  tez w zeszłym roku. Tzn ja popijając kolejnego drinka, pomagam lewa ręką:) In 2010.

Dzisiaj Amerykanie obchodzą swoje Święto Dziękczynienia, wspaniała tradycja narodowa. Przedstawię krótko historyczny zarys. Zawsze organizowałam imprezy w szkole, jak jeszcze pracowałam.
Nie ma zgodności co do daty i miejsca pierwszych obchodów Dnia Dziękczynienia, niemniej pierwsze poświadczone obchody odbyły się 8 września 1565 w miejscu, które uważa się za najstarsze miasto w US- St Augustine na Florydzie. Jednak tradycyjnie uważa się, że pierwszy Dzień Dziękczynienia był obchodzony w kolonii Plymouth w 1621 roku.
Pilgrims, którzy przypłynęli do Ameryki na pokładzie statku Mayflower, byli członkami Angielskiego Kościoła Purytanów. Ruszyli ze swych domostw, bo ich poglądy nie podobaly się w Anglii  w  i pożeglowali do Ameryki.
Wylądowali na Skale Plymouth w grudniu 1620 roku. Po pierwszej ostrej zimie, do początku kolejnej jesieni zmarło 46 ze 102 osób zaokrętowanych na "Mayflower". Ale ponieważ żniwa 1621 roku były obfite, koloniści postanowili uczcić to świętem wraz z 91 Indianami z plemienia  Wampanoag, którzy pomogli im przetrwać ten ciężki rok.
Święto miało więcej z tradycyjnych angielskich obyczajów dożynkowych, niż z "obchodów dziękczynnych". Indianie dostarczyli na ucztę co najmniej pięć jeleni, w menu nie było natomiast sosu żurawinowego (z braku cukru), ziemniaków, ciasta z dyni, ani indyków, zamiast których podano ptactwo wodne (kaczki, gęsi)
Oprócz ucztowania, święto obejmowało także wspólny wypoczynek oraz zabawę kolonistów i Indian. Nie zachowały się natomiast żadne inne relacje o podobnych spotkaniach międzykulturowych w kolejnych latach. Znane są tylko dwa opisy tego święta: w liście kolonisty i książce powstałej 20 lat później.

Palm Beach- The Breakers` Hotel- tu był bardzo wystawny Thanksgiving Dinner, czytalismy w prasie :) Jeden z najlepszych hoteli w US. My bylismy na lunchu. Za odprowadzenie samochodu trzeba dać tak  conajmniej 20 dolarów., to taka głodowa stawka.Kim jako Amerykanin wstydzi sie nie dawac wysokich napiwków, Ja nie mam z tym kłopotów, zostawiam max 10%, a on zawsze conajmniej 25%.

Zakupy w Palm Beach w Black Friday, Tiffanny`s, miało być bardzo tanio, ale nie było :( Zdjęcie z mojej wczesniejszej wizyty w US w 2008. Jeździmy tam w miarę regularnie, co 2 lata, bo Matka Kima tez ma urodziny pod koniec listopada.

Świętem narodowym ogłosił je w 1863 roku prezydent Abraham Lincoln i z tego samego okresu datują się stereotypy o Dniu Dziękczynienia. Tak to wygląda historycznie, ja bym też to nazwala dożynkami, które i tak dawno zagubiły swój tradycyjny charakter. To jedna ogromna komercja, hedonizm na miarę dworów imperialnych albo bizantyjskich bardziej. Mnie zawsze się kojarzy, że gdzie wielkie bogactwo, to gdzieś obok kryje się bieda. Parada wystawnego domu handlowego Macy`s  /taki wiekszy odpowiednik Harrods`a/, to bardzo sprytnie zakamuflowany marketing i celebrowanie amerykańskiej religii, czyli shopping and eating out. W związku z Ameryką ludzie, taka niby nasza inteligencja, która nigdy nie była w US, mają   ambiwalentne uczucia, i ratują się mówiąc, to taki cudowny kraj, że nie musimy mieć żadnych kompleksów, bo poziom intelektualny tego społeczeństwa jest taki niski, że gdyby tam urodzili się europejscy geniusze kultury, sztuki, nie stworzyliby chyba żadnego dzieła. Teraz, nadrabiają to galeriami sztuki, które są na każdej ulicy.
 Kultura amerykańska przyszła w 1945 roku wraz z US Army wyzwalającą Europę Zachodnią. „American way of life” była doskonale ukształtowaną nową formą cywilizacji XX wieku, szerokim systemem składającym się z reklamy coca-coli, gumy do żucia, westernów, „keep smiling”, Walta Disneya, Hollywoodu, Broadway, Las Vegas, orkiestry Glenna Millera itd. Największe ikony współczesnego świata pojawiły się w Ameryce, kult gwiazd, Marilyn Monroe, Elizabeth Tylor, James Dean, złoty chłopiec Robert Redford, następnie gwiazdy muzyczne: Frank Sinatra, Dean Martin, Sammy Davis, Roy Charles, Nat King Cole, Elvis Presley, Madonna, teraz Lady Gaga (w rocku przodowali jednak Brytyjczycy), to jest nostalgiczna Ameryka. Zachodni Europejczycy próbowali oderwać się od tej kultury, którą wręcz gardzili (szczególnie Francuzi), ale miała ona za dużo zalet. Nie wstydziła się swej masowej formy – wręcz przeciwnie (Mc Donald’s). Amerykanie mieli jeden cel – komercyjny i rozrywkowy, bez żadnych skrupułów wobec hierarchii wartości, nie obawiali się żadnych barier. Masowa kultura amerykańska, pozbawiona uprzedzeń, antyelitarna i totalitarna, dostarczyła ekspansjonizmowi amerykańskiemu nadbudowy. Hurra – optymizm, błyskotliwe aforyzmy niektórych prezydentów np. Carter powiedział: „ Nie dlatego jesteśmy wolni, że jesteśmy bogaci, ale dlatego jesteśmy bogaci, że jesteśmy wolni”, przyczyniły się do tego, że Amerykanie czują się narodem wybranym, są dumni ze swojego kraju, nie protestowali długo, bo jest im było dobrze, ale ostatnio zaczeli protestować, bo nie chcą stracić swego statusu quo. Czują się bardzo zagrożeni. Polscy emigranci mają już swój „American dream” (poznałam wielu, np. 47 – letnią Bożenę, milionerkę z Delray Beach, właścicielkę dużego, eleganckiego motelu przy głównej ulicy Federal Road., ktora sama sprzątała swój motel, bo taka była zachłanna na pieniądze, niektórzy nie umieją czerpać radości z pieniedzy, ale nie Amerykanie!  Wszyscy wiemy,że tzw" Ameryka" dla Polaków juz dawno się skończyła. Zmiany ekonomiczne wyrównały trochę poziom naszego zycia. I dobrze, bo czasy, kiedy zarabialismy 20 dolarów na miesiąc / lata 80te/ były wyjatkowo upokarzajace. W zeszłym roku, będąc w US o tej porze nie mogłam się nadziwić rozmachowi tej rodzinnej kolacji, nie w naszym domu, ale tak w ogóle. A co się dzieje nastepnego dnia, tzw Black Friday, to największe sale`sy w Europie temu nie dorównują. Wiadomo, Ameryka, im nikt nie dorówna. Ja mam nadal taki bałwochwalczy stosunek do US, bo z braku koniecznej wiedzy, nie zamierzam wypowiadać się w temacie pracy, ubezpieczeń czy innych rewelacji, ja  chcę tylko korzystać z zycia. A tam jest miło i przyjaźnie. Jedna rzecz tam  mi się nie podoba tylko,brak zabudowy w stylu  europejskich miast, prócz stanów Nowej Anglii. Ale ja głownie bywam na Florydzie, tam jest jakby po karaibsku, tylko bogaciej, kolorowo, ornamentacyjnie, ażurkowo, palmowo, pastelowe jasne kolorki, nostalgiczny urok trójkątnej szklaneczki martini z dźwiękiem podanej przez przystojnego kelnera i zajadania się banana split. Najlepsze lody mają Włosi, ale zaraz po nich Amerykanie.

Thanksgiving  w małym karaibskim domku w Delray Beach. In 2010.

Ale ad rem. Indyka zastąpilismy kurczakiem, już się piecze, kukurydza będzie typu popcorn na deser, cranberry souce kupilismy w stoisku ang-ameryk w G20, tudzież składniki na stuffing i gravy. Dynię Kim własnie kraje i bedzie zapiekał miąższ, a potem zrobimy pumpkin pie, też squash.  Bean casserole gotowało się od wczoraj, ale to tez lokalna francuska potrawa, tylko tu dodają gęsie mieso. Ja obrałam słodkie ziemniaki, uwielbiam je.Normalne białe, jak Kim zapiecze z przyprawami, też są znakomite.
Wrócę do tematu wieczorem, po kolacji. zamieszczę wtedy zdjęcia. Bo jeszcze  potem muszę opisać wczorajsze  walne zebranie naszego stowarzyszenia Vivre ensemble en Minervois.

Kurczak udający indyka juz pokrojony, duzo słodkich ziemniaczków.

Stuffing, farci jak Francuzi mówią, podobnie jak my.

Sos jabłkowy, porzeczkowy i sos mięsny

Prawie gotowe, bo fasola w piekarniku, a popcorn się robi. Tak skromnie to wygląda, nie po amerykańsku :)) A objadłam się tak, że juz na deser nie miałam miejsca, dopiero po godzinie. Najbardziej smakowały mi ziemniaki. A potem pumpkin pie.