Generał de Gaulle w imprezowych dyskusjach.

Parapetówka po francusku to «Pendre la cremaillere »
Célébrer, par un repas
ou une fête, son installation dans un nouveau logement, po angielsku warming-house party. My takie niby- parapetówki mamy za każdym razem, kiedy przychodzą do nas nowi znajomi po raz pierwszy. Zawsze przynoszą butelkę wina, też kwiaty i coś na słodko.

Tzw. impreza składkowa. Ten w głębi w ciemnym swetrze to Rodrick, przypomina mi naszego nieodżałowanego Jerzego Bińczyckiego. Każda okazja dobra,żeby się napić, bo :
Eat on the grass
Hurry up
Sooner or later
The grass will eat on you"
("Mangez sur l'herbe
Dépêchez-vous
Un jour ou l'autre
L'herbe mangera sur vous") J.Prevert
 

Ta  francuska nazwa parapetówki "cremaillere" kojarzy mi się z opowiadaniami Borowskiego. A w ogóle, nam Polakom wszystko się  z czymś kojarzy. Tacy jesteśmy uwikłani w historię i różne obsesje. Ostatnia impreza to również rozmowy o francuskich wyborach. I jedna uprawniona Angielka miała dylemat, bo nie była przekonana na kogo głosować. I teraz  już wszystko jasne, to będzie prawie plebiscyt, zależy kogo poprze Marine Le Pen i Melenchon.
Na  pierwsze  kiedyś przyjęcie " ocieplające nasz dom" przyjechali nasi przyjaciele z Beziers, Francuzi i Szkoci, Niemka z Getyngi /pamiętacie Willego Sonnenbrucha z Getyngi?/ Nasze domowe Fete, jeśli to jest tylko aperitiff  zwykle uświetniane jest kilkoma butelkami wina rose, w winnicy baniaczek pięciolitrowy przyzwoitego wina kosztuje 7 euro! Zakąski to obowiązkowo sery, szynka wędzona, oliwki, różne pieczywo, pasztety. Szkoci ze znawstwem rozpoznają zwykle podkładki piwa Tyskie i Dębowe, twierdzą, że to doskonały napój, chociaż pijemy, co innego, ale znajomość rzeczy jest istotna. A polskie kabanosy wszyscy chcą spróbować, a ja zwykle mam końcówkę zapasów.
Goście podziwiają Kima morskie kolekcje, ci, którzy wcześniej nie widzieli ich w Beziers, busole i inne jakieś okrętowe rekwizyty,  rekonstrukcje znanych statków wykonanych z różnych materiałów, obrazy żaglowców i enigmatyczne plakaty. Jak np. jeden z ukrytymi Indianami na tle brzóz. Tu rozgadaliśmy się  raz na temat brzóz, ja oczywiście o rozdartej sośnie doktora Judyma, pomyliły mi się nazwy po angielsku, może być i brzoza i rosyjskiej tęsknej duszy, John- Szkot o Marii Stuart i jej zamknięciu wśród brzóz, a Stan z Kentu o Makbecie. Ja z Makbeta pamiętałam o lesie Birnam, ale niech mu będzie, ze w tym lesie były brzozy.

Ten w różowym to  wspomniany Szkot-John po prostu, na tle portretu Fryderyka Montefeltro, raz recytował Roberta Burns`a, bo on taki artysta i opowiadał, ze urodziny Burnsa w styczniu to swięto narodowe dla Szkotów. Obok Kima  syn Johna.

Jakoś kiedyś przeszło w dyskusji  na Generała de Gaulle`a,  Anglosasi  nie zabierali głosu, to były rozmowy w podgrupach, a ja chciałam zrobić Francuzom przyjemność i mówię, jakim szacunkiem cieszył się Generał w Polsce, z jakim entuzjazmem był przyjmowany w naszym kraju, aż pamięć tych wydarzeń przeniosła oczekiwania wszystkich. Bo w 40. rocznicę wizyty  generała w Zabrzu urządzono tam obchody tego wydarzenia. A Francuzi pytają, a co mówił wam Generał, vivre la Pologne libre? A ja wyczytałam ostatnio, że w Zabrzu Generał powiedział po polsku "Niech żyje Zabrze, najbardziej polskie z polskich miast". A moja francuska przyjaciółka  jest  Niemką z Hindenburga /przedwojenna nazwa Zabrza/. Kiedy się dowiedziała, że ja jestem z Polski, to odtąd datuje się nasza przyjaźń, jest tu nauczycielka języka francuskiego.Ma ponad 80 lat, ale wygląda na 20 lat mniej, chodzi w krótkiej skórzanej kurteczce i prezentuje się pierwsza klasa.
    Ja pamiętam tę wizytę de Gaulle`a w Polsce z powodu degolówek, które potem były modne w Polsce.Chyba się o tym bardzo dużo mówiło, że tak mi się utrwaliło w pamięci. I w tamtych czasach jako nieliczni z bloku mieliśmy telewizor. Całe wycieczki się schodziły.Wszyscy w Polsce chyba lubili Generała, w ogóle to był jedyny przywódca zachodniego świata tolerowany przez ówczesne władze. Kultura francuska świeciła triumfy u nas, wszyscy wtedy nucili "Isabelle" Aznavoura czy "Natalie" Becauda. A potem to już  totalny desant francuskiej piosenki popularnej, w osobach Mireille Matthieu i Joe Dassina.
Ale jeszcze chciałam o generale, Francuzi mówili, że on zawsze wiedział, co powiedzieć, żeby wzbudzić szlachetne uczucia w narodzie, posłuchajcie po polsku:
 http://youtu.be/VvawZOnC-iI
 na Kubie mówił , vivre la Cuba libre, w Algierii przed rewolucją vivre Algerie francaise, a po rewolucji vivre Algerie libre itd Francuzi kochali go za II wojnę światową,my też, bo potem nie umiał się przystosować do nowoczesnego społeczeństwa. Przegrał w końcu ze francuskimi studentami.
A ja pamiętam jeszcze Prezydenta z zamachu pokazanego w filmie "Dzień szakala".

Mam nadzieje, ze nie jestem odosobniona w tym myśleniu, że Polacy mieli szczególny stosunek do Generała de Gaulle`a, jego charakterystyczna, wysoka sylwetka w  jasnym mundurze to jak archetyp bohatera.
Zawsze wojenne historie napawają mnie głęboką zadumą, i obecnie jest moim codziennym nawykiem zatrzymanie się przed pomnikiem poświęconym les enfants de la patrie na chwilę refleksji. Pomniki znajdują się w każdym miasteczku i przypominają ofiary dla ojczyzny, szczególnie te z I wojny.A tu znowu w mojej głowie Remarque, Hemingway, Appolinaire i Waterloo Bridge.

A tu na herbatce z English ladies, jedna była z prawdziwym tytułem. Gospodyni w tle. A rozmowy jak to z kobietami, diety, SPA, przepisy, filmy i też przedwyborcze dyskusje.

A ostatnio na imprezie, do której nawiązywałam w komentarzach, nie u nas, była matka jednego naszego sąsiada Rodricka. 94-letnia dama  z doskonałą pamięcią  wspominała cały szlak wojenny swojego męża, który min. pracował w Intelligence. Dama owa bawiła się z nami do północy, nie przeszkadzały jej cygara, piła wino i ubarwiała przyjęcie   opowieściami o życiu żony angielskiego oficera przed, w trakcie i po wojnie. I nie muszę dodawać, że były to różne kraje byłego Imperium. I przytrafił mi się  kolejny  prawdziwy film. A jej trzej synowie, w tym nasz sąsiad mówią kilkoma językami i każdy mieszka w innym kraju wykonując zawody wyższej użyteczności, filozofia, ekumenizm,sztuka. Większość naszych sąsiadów ma takie ciekawe życiorysy.
PS Moja Mama zmarła w wieku 69 lat z powodu zbyt późno zdiagnozowanego nowotworu, była wspaniałą, oczytaną i wesołą kobietą i tak naprawdę wolałabym słuchać jej opowieści. Historii o naszej rodzinie, o Bąkach, Lipcach i Nowakach, i różnych losach naszego kraju. Ci ludzie tutaj, chociaż tacy bardzo przyjaźni i serdeczni, są mi  właściwie obcy. Stwierdzam po rannych rozważaniach, kiedy obudziłam się o szóstej i nie mogłam już zasnąć.