Blogerki- jesteście wspaniałe!

Pomyślałam sobie, ze jeszcze coś napiszę w ostatnim dniu wakacji. Bo ja od zawsze mam wakacje, a nie jakieś urlopy i rok zaczyna się dla mnie 1 września. Nauczycielki tak mają, chociaż dla urzędów państwowych nie jestem nauczycielką, tylko " działalnością gospodarczą". Z tego też powodu nie mogę rozpocząć nowego życia, bo muszę ciągle wracać do swojego miasta rodzinnego, chociaż firmę od paru lat i tak prowadzi ze mną córka. Ale, zawsze jakieś ale...

Wspomnienie wakacyjne.Upał na Wełtawie.  Praga od Gajówki niecałe 100km.

W te dni obchodzi się rocznicę porozumień sierpniowych, a ja w TAMTE dni byłam w Indiach i Nepalu, i los kraju niewiele mnie interesował, bo nie wierzyłam w jakiekolwiek zmiany.Pamiętam jak w 1982r. oglądaliśmy w szkole pogrzeb Breżniewa i pomimo ponurej nocy po stanie wojennym, wtedy uwierzyłam, że system, wtedy tak się nawet nie mówiło, może przejść powoli na inne tory. I bardzo dobrze, że tak się dokonało, bo moje życie kiedyś nabrało wielkiego przyśpieszenia.
 Dzisiaj chciałam głownie napisać, że dzięki paru blogerkom uwierzyłam w swoją misję w Gajówce. Na blogach, które sobie przeglądami, również mam na liście ulubionych, widzę różnorodność i niezwykłość, zamiłowanie i zapał do tworzenia, jakby wewnętrzny żar u dziewczyn. Talent poparty gruntownym wykształceniem.Powiem górnolotnie, że ich posty rozbudziły we mnie na nowo chęć na wyzwania.

Kolorowo, jak w Niebieskiej Chacie:) Powoli kształcę się w wyszukiwaniu babcinych drobiazgów w sklepach second hand, a w moim miescie jest ich bez liku. Jest w czym wybierać.

Tyle entuzjazmu, zapału i pasji, o których czytam na blogach, nie spotkałam nigdy w swoim rodzinnym mieście. Bez obrazy oczywiście, ja z racji wieku mam teraz inne postrzeganie świata. Pewna jednorodność, jaką od lat obserwuję w moim mieście,  dotycząca wielu aspektów życia jak i osób w  pewnych przedziałach wiekowych, sprawiła, że się znacznie rozleniwiłam. Czułam się bezpiecznie i komfortowo u siebie i odechciało mi się budowania nowej przyszłości. Ciągłe wyjazdy, przyjazdy, pakowanie, lotniska, teraz pociągi, miałam tego dosyć. Wakacje, jakby przymusowe, co dwa miesiące, mogą być też męczące. Blogerki są na ogól młodsze ode mnie 10-20 lat, prawie w wieku mojej starszej córki, stąd też i dużo w nich entuzjazmu. Cytują Paulo Coelho, te mistycyzmy i buddyjskie orgazmy mam dawno za sobą. W końcu byłam kiedyś  w Nepalu, a tam się żyło na całego:) A nadmiar wrażeń , który towarzyszył mi w ostatnich latach, a potem nagły jego brak, przygnębił mnie to trochę i zobojętniałam. Ale penolopia.blogspot.com wg moich obliczeń, to tak mniej więcej w moim wieku. I buduje nowy dom! Dzięki za wsparcie. Z dociekliwością w lekturach blogowych szukałam wieku autorek, dla  pocieszenia siebie, że warto jeszcze uganiać się za przygodami w życiu. Wieku nikt nie pisze, ale orientowałam się po muzyce młodości, zdjęciach dzieci, a czasami wnuków. That`s it. Moja generacja. Ale wzruszyła mnie  też niebieskachata.blogspot.com i dla niej te zdjęcia powyżej.
 W Gajówce drażnił mnie Mister, bo miał inną koncepcję remontową w kwestii drobiazgów, bo do rzeczy zasadniczych  nie wtrącałam się. Np. co zrobił z tym drzwiami i oknami.

Tak było.

Tak jest teraz, ale ja z powrotem nabędę gdzieś tej stolarskiej galanterii i uzupełnię drzwiowe dekoracje. Chciałabym też pomalować te drzwi  w stylu Niebieskiej Chaty.

Takie były przepiękne okna i ramy.

A teraz takie, staroświeckie ramy gdzieś rzucono pod stosy desek. Okna są jednokomorowe, żeby dawały więcej swiatła i również były tańsze.

Całe życie mieszkałam w bloku, i w mieście, co więcej nie planowałam domu, a tym bardziej na wsi. Francja była miłym przystankiem, i znowu będzie za niedługo, ale wiem teraz, że Gajówka- zagroda, matecznik, polana/ podobają mi się te nazwy/, może stać się nastrojowym rodzinnym przybytkiem na przyszłość. Żebym tylko znalazła na to siłę i hura-optymizm.W Gajówce i wokół tyle wspaniałych , inspirujących ludzi, nie tylko na blogach.
 A tu kotki pomagają w kładzeniu rigipsów, a potem zasypiają. Świeże zdjęcia od Mistera.

W tym pokoju chciałam, zeby zostawił trochę oryginalnego muru i  stare deski na ścianach, ale nie, bo stwierdził,że pokój bedzie cieplejszy tak dokładnie obłożony wełną, izolacją i "dry walls". Tu bedzie ogromna master bedroom.