Olonzac market - radosny wtorek przedświąteczny.

To jest obowiązkowy punkt programu każdego wtorku. Jedziemy do Olonzac, to  4 km od naszego Pepieux.  Od rana rozkładają się stragany na ulicach Olonzac, które z  dwutysięcznego miasteczka czynią  tętniącą  metropolię wypełnioną  setkami ludzi . Szczególnie tak było w lecie. Turyści i miejscowi  kupują, oglądają, komentują, próbują smakołyków, robią zdjęcia, rozmawiają z kupcami, zapatrzeni słuchają ulicznych artystów. Wszystkie bary i restauracje wzdłuż wystawienniczych ulic nie narzekają na brak klientów, goście sączą  lokalne AOC wino , wszak jesteśmy w stolicy okręgu Minervois. Jeśli czerwone to będą winogrona Grenache, Syrah, jeśli białe to Viognier, Muscat, wymieniam te najbardziej znane. W czasie lunchu roznosi się zapach subtelnych przypraw, z których kompozycja czterech jest bardzo lubiana- pieprz,imbir, goździk, , gałka muszkatołowa, ale czosnek jest wszechobecny, tez tymianek , estragon, bazylia. Zioła można kupić w tradycyjnych  jutowych woreczkach, związanych sznureczkiem

Piękne opakowania i zapachy dochodzą tez ze stoisk z mydłem, ja najczęściej wącham lawendowe , to taki turystyczny mus. Drobnych kosmetycznych bibelotów jest pod dostatkiem na straganach, mydelniczki, stojaczki,  drewniane i takie cynowe , nieobrabiane skrzyneczki i lawenda w materiałowych woreczkach, wszystko pod hasłem starej Prowansji. 

O tej porze roku Marche de Noel, organizowany  najczęściej w niedzielę, jest sporą konkurencją, ale ten od zawsze wtorek  przyciąga stałych kupujących. Otwarte sklepy również zachęcają świątecznymi witrynami.

Miasteczko Olonzac jest zbudowane w formie tzw. circulade, stanowilo to kiedyś formę obronną, a teraz chodzimy w koło zauroczeni  rozłożonymi towarami. Ja najbardziej lubię te część  „jedzeniową”, można spróbować  serów  ze świeżą bagietką,  a tutaj zachwycimy się wyborem. Totalne szaleństwo.  Uczę się serów  rozpoznawać.  Są wyjątkowe, ale bardzo drogie. 

Ale obok sprzedawca-wystawca ma suche wędliny, wyglądające bardzo apetycznie. Nie ma możliwości, żeby czegoś nie kupić, a zaraz różne oliwki i tapenady. Rozkosz dla podniebienia, a gdzie świeże warzywa i owoce, wśród których w lecie  winogrona, figi, malutkie bakłażany i spłaszczone brzoskwinie przyciągały moją uwagę.  Teraz niedawno były „truskawki” z drzewa, mirabelki i kaki-persymony. Wszystko dekoracyjnie ułożone  zachęca do zakupu, a z lokalnymi dostawcami można się dogadać po angielsku i tak trwać w milej rozmowie. Obok wypić szklaneczkę wina, posłuchać najnowszej „Edith Piaf” czy  „Georges`a Brassensa”, c`est absolument  formidable et magnifique,  i wrócić do gościa z serami, bo on wie, co dobre.

Kiedyś  Kimowi spodobały się malutkie kukiełki na palca,” tres mignon”.

On tak lubi się zabawiać w dziecko, w domu mamy takie kukiełki na rękę, robi mi nieraz przedstawienia.

Na targu jest tez część odzieżowo-domowa, ale tutaj to taki typowy bazarek, nie przyciąga mojej uwagi. Wszystko w bardzo przystępnych cenach, jak to na bazarze. Ale  zawsze spojrzę na  indyjskie atrakcje.

Wycieczkę po straganach, którym  patronują okoliczne pomniki, Marianny, krzyże i „Les enfants de la patrie” kończymy w barze  „Hotel du Parc”, żeby posluchac po raz kolejny „La vie en rose”. A odnowiono go ostatnio i zachęca motocyklistów do wizyty. Dumna flaga konfederatów teraz powiewa. Chyba niedługo zmienią repertuar na bardziej buntowniczy.