Sunset in Pepieux

 Dzisiejszy zachód słońca, 30 listopada. Te jaśniejsze obrazki  to z drugiej strony słońca o tej samej porze. Dzisiaj był bardzo słoneczny dzień, świeciło bardzo mocno i długo, bo do godz ok 17, ciemno tak całkiem zrobiło się o 18. Nie wzięłam ze sobą zegarka i w końcu nie sprawdzilam dokładnej godziny.Muszę to sprawdzić w necie. A na wschód to nie wiem , czy wstanę, chociaz ok 7.30 myślę. A te  owoce na drzewku były uschnięte od środka. To chyba nie te koki.

Komentarze

  1. Ania30 listopada 2011 10:29

    Piekne zdjęcia zrobiłaś. śliczne....w cudnej okolicy przebywasz.
    Coś w ustawieniach u Ciebie chyba nie tak, bo Twój blog nie przesuwa się ani u mnie, aniu u Smurffa do pierwszej pozycji na liście, kiedy publikujesz nowy tekst.
    na czuja się więc do Ciebie wchodzi, o że może teraz coś nowego na Twoim blogu.:))))

    OdpowiedzUsuń
  2. ardiola30 listopada 2011 11:00

    Dzieki Aniu,tyle ten blog ma mozliwosci, a ja nadal go rozpoznaję. Zobaczę, czy wszystkie gadgety, czy cos tam mam uruchomione.
    Tak, okolica piekna o kazdej porze roku. A ja niedlugo musze jechac do Polski na ok 3 miesiecy aż.Mam takie obowiązki rodzinno-biznesowe. Wiesz, napisalam do ciebie dlugi mail, a propos postu o uzaleznienieniach, moze kiedys wyslę. Bo jakis taki nastroj mialam.

    OdpowiedzUsuń
  3. Ania1 grudnia 2011 00:31

    ćlij..czekam:))))

    OdpowiedzUsuń
  4. Ania1 grudnia 2011 00:32

    ślij...mi się czasami włącza jakiś dziwny program i muszę przyciskać coś innego niż zwykle, żeby polskie znaki wyskakiwały:))

    OdpowiedzUsuń
  5. laura1 grudnia 2011 09:40

    Piekne te zdjecia! jakie kolory!
    ps. widze, ze poradzilas sobie z ramkami :)
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. laura1 grudnia 2011 09:42

    Ja rowniez mam problem z Twoim blogiem, w ogole sie nie uaktualnia i nie moge go wkleic do listy blogow odwiedzanych.

    OdpowiedzUsuń
  7. ardiola1 grudnia 2011 10:01

    dzieki za informacje, ale wszystko uruchamamiam po kolei, to moze sie włączy jakaś tajemnicza opcja.
    Bisous et baci.

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy1 grudnia 2011 12:50

    Witaj :)
    Zachód słońca piękny, choć osobiście preferuję wschody.
    Dziękuję za obszerny i podnoszący na duchu komentarz u mnie. Według niektórych piszę bardzo dojrzale, według innych - jestem infantylny, więc chyba nikt nie przechodzi obok mnie obojętnie :) Zawsze taki byłem i to się już nie zmieni. Na moje 9 urodziny byłem smutny, bo to moje ostatnie jednocyfrowe urodziny. Rozumiesz? Smutne dziecko w dniu urodzin, bo za rok będzie miało "już" 10 lat... To śmieszne :D Ale tak było, tak jest, i tak zapewne będzie :) Kocham życie i ciągle czuję jego niedosyt, chciałbym czerpać z niego całymi garściami. Może dlatego ciągle czegoś mi brak.
    Wiesz, ja bez dziewczyny u boku czułem się zawsze świetnie, jestem indywidualistą, może nawet trochę egoistą i nie potrafię na dłuższą metę iść na kompromis. A wspólne życie z kimś tego wymaga. Moje uczucia są dość upośledzone, nie wyrażam ich za często, dlatego ludzie twierdzą, że jestem zimny. A jak już wyraziłem raz a konkretnie - zostały zszargane. Poczułem się upokorzony i nie wiem czy szybko, nawet przy wielkich chęciach, będę potrafił z kimś być.
    Wiem, że jestem młody i wiem, że wiele przede mną. Ale nie wiem czemu - zawsze chciałbym, aby czas szedł wolniej :)

    Pozdrawiam :)

    P.S. Nie wiem czemu Twoje najnowsze posty nie wyświetlają się u innych, kiedyś miałem podobny problem, ale zanim zdążyłem napisać do administracji - już został naprawiony. Skontaktuj się z moderatorami blogera, oni coś powinni na to zaradzić ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Anonimowy1 grudnia 2011 12:58

    Proszę: http://www.google.com/support/forum/p/Blogger/thread?tid=20c011e7d929e43d&hl=pl

    Nie Ty jedna masz problem, tak jak mówiłem, ja też miałem, ale się naprawił szybko :) Widzę, że u Ciebie to trochę jednak trwa, napisz do administracji albo na forum.

    OdpowiedzUsuń
  10. Ewa1 grudnia 2011 13:40

    Wspaniałe zachody słońca :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Didi1 grudnia 2011 13:58

    to fakt u mnie też nie wyświetlają się Twoje nowe posty...........zachody bajkowo piękne.......zachwyciły mnie zeszłej zimy kiedy przyjechaliśmy na południe, jeśli chodzi o wschody to widziałam ich zaledwie kilka.....wina? zarywane noce i późne ranki......W poniedzialek wyjeżdżamy. Możliwe, ze bezpowrotnie. Mieliśmy wykupiony lot na 15 grudnia, ale on przepada a my jedziemy naszą beti, bo trzeba zabrac cały nasz dobytek. Do kwietnia nie ma pracy na Costa......koniec sezonu i coraz wieksze bezrobocie...katalończycy nie chca obcokrajowcow. Rosjanie dla których Kamil pracował nie otrzymali zgody na budowe która mieli zaplanowana na sezon zimowy, wiec nic tu po nas...najgorsze że z jednej strony tesknota za krajem zostanie utulona a z drugiej nie wiemy co dalej a ja wcale nie chciałabym w Polsce zostac........troche sie dziś popłakałam...kobiece lęki........buziaki

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Z pomocą czarnoksiężnika.

Obraz
   Nie pamiętam w ogóle kiedy i dlaczego zetknęłam się z tym nazwiskiem. Tyle czytałam, że myli mi się co jest fikcją, a co rzeczywistością. Ale wiem, że jakiś czas temu  kolację w Palermo spożywałam w ristorante Le delizie  di Cagliostro, która znajduje się niedaleko Villa Garibaldi na ulicy Vittorio Emanuela. Le delizie Same najwybitniejsze włoskie nazwiska. Włosi lubią nazywać ulicę i place swoimi bohaterami narodowymi.  Wszystko co wiemy o Cagliostro jest owiane mgłą tajemnicy. Goethe który żył w czasach hrabiego Cagliostro podczas swojej podróży na Sycylię opracował drzewo genealogiczne tego czarnoksiężnika i genialnego oszusta oraz  szarlatana.  Cagliostro to Giuseppe Balsamo/1743-1795/ urodzony w Palermo występował jako hrabia Alllesandro Cagliostro lub markiz Pellegrini. Wiele podróżował, był nawet w Warszawie. Oszust i awanturnik podawał się za alchemika i lekarza.  Faust Goethego ma w sobie coś z Cagliostro. Tam Bóg zakłada się z Mefist...
Czytaj więcej

Joyeux Noël et Bonne et Heureuse Année de Languedoc

Obraz
Meilleurs Souhaits de Joyeux Noël et Bonne et Heureuse Année Meilleurs Voux!  Iluminacje świąteczne w naszym downtown, tak sie smiejemy. Zdjęcia tez z lokalnej winnej piwniczki. Niedługo wyjeżdżam na Święta do Polski, i na zimę niestety, bo tak cały czas tkwię w dwóch światach. Jedni pracują na zachodzie, a do domu wracają na święta, a u mnie jest odwrotnie,  ja pracuję w Polsce, a do domu wrócę na wiosnę. Niektórzy podjęli już decyzję rozdzielenia tych dwóch światów, ja też mam nadzieję, że niedługo  moja sytuacja   się unormuje. Kwiaty nadal kwitną, nie tęsknią za sniegiem. W słońcu, na murku  rozłożyły się agawy. Mialam takie w domu. Zawsze tu na poludniu mnie zadziwia i bardzo sie podoba, że "nasze" kwiaty doniczkowe rosną tu w naturze.  Uwielbiam robic zdjecia dawnym studzienkom, a teraz ozdobnym kranom i kwietnikom. Wyczytałam o drzewach truskawkowych, smakowaly  coś, jak nasza morwa. Smak dla mnie zupelnie zap...
Czytaj więcej

Back home. Almond trees and a Polish evening.

Obraz
Od paru dni, dokładnie od niedzieli 11 marca, godziny 17.00, kiedy wysiadłam na dworcu w Narbonne, cieszę się, prawie upajam słońcem Południa i niezmiennie zadziwiam migdałowcami. Na zdjęciu też nasz kolekcjonerski samochodzik, nie renówka, ani citroen, ale autobianchi, Y10, jakby prosto z musicalu Nine, a ja jedną z gwiazd :)), be Italian, Kim się śmieje w swojej nowej roli z konieczności, kupilismy też skuter piaggio, be Italian, live today as if it may become your last!  Kwitną na biało i różowo, a kwiaty wyglądają jakby przyklejone do suchych bezlistnych gałązek.Teraz dopiero widać, jakie ogromne ilości tych drzew, właściwie krzewów rośnie dookoła, ich kwitnienie wśród innych suchych drzew, traw i krzaków, zwraca uwagę, jakby wołają, żeby widzieć ich gęste, sypiące się, puchowe kwiecie. Ile pozostawionych orzeszków migdałowych. A winnice jak suche patyki. Nad naszym jeziorkiem, Pireneje było widać z białymi wierzchołkami.  Pachną odurzająco, a wśród ga...
Czytaj więcej