Z pomocą czarnoksiężnika.

  Nie pamiętam w ogóle kiedy i dlaczego zetknęłam się z tym nazwiskiem. Tyle czytałam, że myli mi się co jest fikcją, a co rzeczywistością. Ale wiem, że jakiś czas temu  kolację w Palermo spożywałam w ristorante Le delizie  di Cagliostro, która znajduje się niedaleko Villa Garibaldi na ulicy Vittorio Emanuela.Le delizie Same najwybitniejsze włoskie nazwiska. Włosi lubią nazywać ulicę i place swoimi bohaterami narodowymi. 

Wszystko co wiemy o Cagliostro jest owiane mgłą tajemnicy. Goethe który żył w czasach hrabiego Cagliostro podczas swojej podróży na Sycylię opracował drzewo genealogiczne tego czarnoksiężnika i genialnego oszusta oraz  szarlatana. 

Cagliostro to Giuseppe Balsamo/1743-1795/ urodzony w Palermo występował jako hrabia Alllesandro Cagliostro lub markiz Pellegrini. Wiele podróżował, był nawet w Warszawie. Oszust i awanturnik podawał się za alchemika i lekarza.  Faust Goethego ma w sobie coś z Cagliostro. Tam Bóg zakłada się z Mefistolesem o duszę doktora Fausta, który mają oddać diabłu, gdy zasmakuje pełni szczęścia i wypowie słynne słowa: trwaj chwilo jesteś piękna. ... Bo pierwowzór Johann Faust był naprawdę czarnoksiężnikiem, astrologiem i mistrzem czarnej magii. 

Zawsze fascynowały mnie takie ezoteryczne postaci. Miał on swoich apologetów, niektórzy uznawali go za człowieka  wtajemniczonego, męczennika i Świętego. Był wywoływaczem duchów i  najsłynniejszym magiem jakiego znała historia.

Waldemara Łysiaka też pociągała postać Cagliostro. Zafascynowany pisał o nim: czarował współczesnych wskrzeszaniem umarłych przywoływaniem duchów. Leczeniem nieuleczalnie chorych, zmiękczaniem marmuru, powiększaniem brylantów i innymi czarnoksięskimi praktykami. 

Przez całe życie poszukiwał drzewa żywota eliksiru młodości i sekretu kamienia filozoficznego co należało do żelaznego repertuaru ówczesnych kabalistów i alchemików. 

Takie mądrości mówiłam Kimowi podczas kolacji w Le delize de Cagliostro. Najpierw zjadłam frutti di mare, następnie zuppe di cozze. Jak zwykle podjadałam Kima grigliata mista i jego ulubiony  deser rurki cannoli. Piliśmy wino lokale Bianco di tavola.

 Po olśniewających godzinach słońca zapadał  wieczór.  Palmy zlewały się z oleandrami.

I wszystkie fantasmagorie wokół kamienia filozoficznego, Cagliostro, Faust, Goethe, elita intelektualna w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania od zawsze nurtujące ludzkość, czym jest życie, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy zamkną się dla mnie w stwierdzeniu dawnych Rzymian, że  amor omnia vincit. Na przekór zaduszkowym  rozważaniom.