My "property" in Languedoc.

W czasie wizyty moich córek /IV-V 2010/, w domu, na plaży w Leucate, w Carcassonne.

      Czasami siedzimy z Kimem na dwóch różnych poziomach, ja na dole, on na górze. Na dole przynajmniej jest chłodniej Jeszcze do niedawna mieszkałam w dwupokojowym mieszkaniu z dwiema dorosłymi córkami! Studentki wprawdzie i to nie był długi czas tego wspólnego zamieszkania, ale zjeżdżały do domu czasami. Miałam dwa inne mieszkania, ale wynajmowałam,żeby trochę zarobić na ich wynajmowane pokoje poza domem. A wcale nie zaliczałam sie do nieudacznikow życiowych.Wręcz przeciwnie, ale nigdy mi nie starczało na naprawdę wygodne życie. Też mialam inne priorytety, takie inteligenckie rozterki, być czy mieć. W nowych czasach "nie mieć", to stało się powoli marginelizowaniem społecznym. Na szczęście nie zdążyłam tego odczuć. Nigdy wcześniej nie miałam  tak naprawdę małżenskiej sypialni, nawet gdy mieszkałam w dużym rodzinnym M4, mówiąc po polsku, po ichniemu to by było two-bedroom -flat, bo pokój dzienny to oczywistość. Dzieci miały tzw. swoje pokoje.To żalosne nawet, jak o tym myślę z perspektywy czasu.  Mam też swój gabinet do pracy, czyli nasz sitting room na dole i jeszcze jestem w posiadaniu  paru  innych praktycznych rzeczy, które uczynily moje zycie  szczęśliwsze i wygodniejsze. I powiem prowincjonalnie, że nigdy wczesniej , przed poznaniem Kima nie myslalam nawet, ze mogę mieszkac w południowej Francji, a w niedalekiej przyszłosci  w jeszcze ładniejszym i wygodniejszym miejscu.

Dining area

Nasz "garaż" i Kima pamiątki z kowbojskich czasow.

Zlew w "pralni".

Ściany na zewnątrz.

Kim i ja mamy włączone telewizory, rownież komputery. Ja oglądam telewizję francuską, zeby coś mi  języka wpadło do glowy, on ogląda jakies filmy, albo wiadomosci amerykańskie. Najczesciej strasznie sie wtedy wkurza. Jak idę do niego na górę, do jego lounge`u wypelnionego pamiatkami z morskich podróży w pracy, to jakbym przechodzila do innego swiata. Inny jezyk, inne wartosci, inna rozrywka. Jego inność jest dla mnie nieustajacą  inspiracją, zabawą w życie,  awangardowym żartem rodem z surrealizmu. My, tak różni ludzie, jesteśmy razem. On gotuje i to świetnie, potrawy z całego świata, robi zakupy i urządza nam życie, a ja się zajmuję swoimi pasjami, o których kiedyś tak bardzo marzyłam. Języki, czytanie, muzyka, fotografia, malowanie. I nic nie muszę. Tylko być. Ale uwielbiam nasza wspólną sypialnię.
Używając komputera ja najczęściej pisze listy do rodziny i znajomych oraz bloguje, tez tak dla   informacji, albo robię reklamę swojego polskiego small- biznesu. On zamawia jakieś nowe rzeczy do domu, wczoraj odbieralismy antenę satelitarną i dekoder, tak, jakby mało było programow na tzw. kablowce. On tez czasami wysyla listy w sprawie pracy, ale tak dla usprawiedliwienia siebie, bo w Afryce to on  i tak nie będzie pracowal. Shitty countries.

Nasze niezrozumienie wynika z innych wartości  kultywowanych przez cale życie. On ma dużo tolerancji na wszystko, a ja jestem taka obwarowana swoim dawnym prowincjonalnym myśleniem, taka  siłaczka- idealistka, często tak o sobie myslę. I  bardzo chce z tego się uwolnić.Kiedy on za wszystko płaci, jeszcze bardziej się wściekam, bo mi tak żal tamtych siermiężnych lat.
Ci ludzie na zachodzie mieli  kiedyś takie wygodne życie, Kim  mówi, ze jestem o to zazdrosna. Pewnie ma rację. Jestem jak spętana w klatce swojego myślenia i poczucia, ze jestem jakoś lepsza, bo tyle się nacierpiałam, taka jestem świetnie wykształcona, a on wszystko dostawał na tacy, tak for granted. Już nie wiem, co chciałam napisać. Wrócę wieczorem, poszukam jakiegoś creative inspiration w postaci ambrozyjskich napojów.Mnie też zmieniają swiadomość.

 Moja córka na wakacjach u mnie, na rowerku przed domem. Bienvenue.