Sur le pont d`Avignon.

Do zamieszczenia tego wspomnienia z Avignon zainspirowała mnie bloggerka tabu . Wyjechałam wtedy z Polski na "walentynkową" randkę do Barcelony. Była bardzo zimowa noc. Samolot z Katowic do Barcelony o 4 rano, wyjechaliśmy z domu o 23.00. To były jeszcze czasy, kiedy do Beziers latałam przez Barcelonę, potem przez Gironę, a teraz Bruksela-Carcassonne.Śnieg zasypał drogi i słał nieustannie na ziemię grube płaty śniegu. Ścisnął mróz. Taką zimę lubię tylko w okresie Świąt Bożego Narodzenia. O randce innym razem. A poniżej takie wypracowanie z j.polskiego :) To wiosna przynosi radość i optymizm. Na takim pozytywnym skojarzeniu z zieloną porą roku bazował K.K. Baczyński w swoim pięknym wierszu „ Sur le Pont d’ Avignon” który szczególnie jest znany z niezwykłej interpretacji Ewy Demarczyk. Wejście na most od strony muzeum. Poeta porównał swój wiersz „ do fotografii wszystkich wiosen”. Dzięki tej wdzięcznej hiperboli przekonuje odbiorców o ładunku emocjonalnym zawartym w utworze, który nie tylko jest radosny jak wiosna, ale wręcz jak wszystkie wiosny. Podobne znaczenie można odczytać ze zdania, że wiersz jest „ żyłką słoneczną na ścianie” – słońce symbol życia i uśmiechu, w połączeniu z „cienką żyłką” daje wrażenie delikatności i kruchości. Brama wejsciowa od strony mostu. Odbicie promienia na ścianie można wiązać zarówno z ulotnością i przemijaniem. Jak i teorią Platona, jakoby cały nasz świat był swoistym oszustwem, a prawda znajdowała się w świecie idei. Podmiotem lirycznym jest sam poeta. W pełnym poetyckich metafor, porównań i opisów wierszu, poeta czerpie z trzech dziedzin i pisze o przyrodzie, muzyce i wspomnianym tańcu, który niegdyś odbywał się na moście w Avignon. Wszystko to poeta zręcznie łączy, tworząc tak magiczne zjawiska jak „liściaste suknie panien” czy „ anemiczne pączki ciszy”. Jest obserwatorem i wizjonerem. Stojąc na moście tworzy swój własny świat. Moment, w którym czas na chwilę się zatrzymał, przepełniony dynamizmem i wiosenną radością. Na moście panuje atmosfera zabawy i jakie piękne kolory nam towarzyszą,” srebrzysty gotyk”, „ ptaki płowozłote”, „ białe łanie”. A z czym jeszcze kojarzy nam się Avignon? Pałac Papieski i kościół Notre-Dame de Doms Z festiwalem teatralnym, to chyba nielicznym. Wielbicielom Picassa ze słynnym jego obrazem „ Panny z Avignon”, który przedstawia pięć prostytutek z ulicy d`Avinyo ale w Barcelonie. Obraz jest w zbiorach nowojorskiego Museum of Art. i jest jednym z najbardziej wpływowych dzieł sztuki ostatniego wieku. Kaplica romańska na moście. Tym, którzy się uczyli francuskiego kojarzy się ze słynną francuską wyliczanką: Sur le Pont d`Avignon l`on y danse, l`on y danse, l`on y danse tous en rond Les beux messieurs font comm`ca, et puis encore comm`ca… Avignon to również siedziba papieży w XIV wieku, a ich  pałac jest imponujący. A ja chciałabym na koniec przypomnieć słowa tego słynnego wiersza KK. Baczyńskiego, który stał się kultowym, dzięki niezwykłej interpretacji Ewy Demarczyk. Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie, jak fotografia wszystkich wiosen Kantyczki deszczu ci przyniosę Wyblakłe nutki w nieba dzwon Jak wody wiatrem oddychanie Tańczą panowie niewidzialni na moście w Awinion Zielone staroświeckie granie Jak anemiczne pączki ciszy Odetchnij drzewem to usłyszysz Jak promień naprężony ton Jak na najcieńszej wiatru gamie Tańczą liściaste suknie panien Na moście w Awinion W drzewach zielonych okien ramie Przez widma miast srebrzysty gotyk Wirują ptaki płowozłote Jak lutnie, co uciekły z rąk W lasach zielonych białe łanie Uchodzą w coraz cichszy taniec Tańczą panowie, tańczą panie na moście w Awinion. A wszystko się działo na moście Saint Benezet na rzece Rodan. Tych pięknych refleksji doświadczyłam 1. marca, kiedy moje życie w Polsce wydawało się jakąś bardzo odległą planetą.