Letnie izerskie klimaty.

Na początku września obchodzono 45. rocznicę interwencji Układu Warszawskiego w Czechosłowacji i przypomniałam sobie pobyty mojej mamy w sanatorium w Cieplicach-Zdrój. Pamiętałam o tym własciwie od dnia kupna tego domu w Gajówce. Pewnie w rodzinie często się o tym kiedyś mówiło i tak mi się utrwaliło. Mama przywiozła mi wtedy jakieś piękne prezenty.  Pierwszy jej wyjazd miał miejsce, gdy byłam dzieckiem -w 1969r., w maju, kiedy odbywał się słynny Wyścig Pokoju. Mama wróciła i opowiadała, że Czesi rzucali żyletki pod koła rowerowe. W zaden sposób nie mogłam zrozumieć dlaczego. Ówcześni kolarze to byli bohaterowie narodowi. Nikt mi tego nigdy  nie wytłumaczył w tamtych czasach. Pamiętam mamy zdjęcia z Cieplic koło kosciółka Wang, bo był taki oryginalny.
 I pewnej lipcowej niedzieli zdarzyło się nam pojechać do Cieplic, teraz to dzielnica Jeleniej Góry, GPS nazwy nie przyjmował i pytałam kierowcy autobusu. On mnie uświadomił, że to ulica Cieplicka w Jeleniej.
Mister ze swoim sarkastyczno-ironicznym humorem wskazywał na na odrapane kamienice, komentując, ze pewnie w tym budynku mama kiedyś przebywała. Jak on mnie drażni i prowokuje tymi swoimi nieznośnymi uwagami. Nawet teraz zatrzymalam sie w pisaniu myśląc, jak wyrazić moje zniecierpliwienie jego irytującym narzekaniem, gderaniem i zrzędzeniem. Jak stara baba, bo stary chłop, którego przenieśli z innego swiata. I zawsze mówię, że Lezignan-Corbiere-  nasze sąsiednie powiatowe miasto we Francji wyglądało upiornie, a on o tym zapomniał.
Ale popatrzmy na Cieplice Ślaskie Zdrój.

A ile tu się nazrzędził widząc to graffiti naprzeciwko.

Wycieczki do sanatoryjnych miejsc, na ogól wypełnionych starszą populacją, zwykle wpływają na mnie bardzo refleksyjnie i tym bardziej tak się czułam w Cieplicach, myśląc o mamie i o całym tamtym świecie, którego już nie ma. Mister nie podzielał mojego nostalgicznej medytacji. On wakacje spędzal  z rodzicami na Florydzie, a w zimie w Aspen. Jego bardzo już starsza matka żyje, a mojej nie ma  od  ponad 12 lat. I pod hasłem  "co ja tutaj robię" popijał kolejne piwo.
Dla zmiany nastroju pojechaliśmy potem do Karpacza i Szklarskiej Poręby, ale nie naładowałam baterii i zdjęć nie ma. Tam był totalny  turystyczny cyrk. Mister kontynuował narzekania dotyczące np. znalezienia miejsca parkingowego.
W kolejny weekend lipca odbyła się Gala Izerska w Mirsku- prezentacje artystyczne i rzemieślnicze. Lubuję się w takich folklorystycznych imprezach, a przekonałam sie do nich za granicą. Oni tam wszystkim się chwalą i wiejsko- miejskie targi to wielkie turystyczne imprezy. Tutaj też smakowałam lokalnych wyrobów, podziwiałam artystyczne cudeńka i rozbawiali mnie wiekowi panowie.

Indianki z plemienia Siwy Dym serwowały rózne smakołyki. Z daleka myślałam, ze to Wioska Sziwy.

Bolesławickie cudeńka'

A przed paniami w głębi lezały ciasta palce lizać.

W wakacje otworzono trasę kopalni kamienia na Pogórzu Izerskim, wspaniały projekt unijny, który z szacunkiem pokazał ciężką pracę tamtejszych górników i  lokalne tradycje.Trasy nie zwiedzałam , ale ściągnął  moją uwagę  wagonik kopalniany w Gierczynie . Zatrzymałam się w wiosce i obejrzałam zadbane domostwa, a spacer wzdłuż płynącą rzeczką okazał się bardzo orzeźwiający. A to nasi sąsiedzi przecież.

Na zdjęciach widzę i czuję ten lipcowy upał. Cieszyłam sie, ze samochód zostawiłam w cieniu. Powietrze nie drgnęło i oddychało się piecową temperaturą niemalże. Południce wyszły na pole, ludzie sie poukrywali, a ja tak sobie szłam i myślałam, gdzie mnie ten los przygnał? Jak dobrze mi tak iść i medytować moje  życie. Nigdzie się nie śpieszę, słońce otula mnie bardzo ciepło, chociaż wtedy było już ok 18.