The Wilsons in the midi

Czytam te rozne zakladki i probuje zorientowac sie w tworzeniu tego bloga, tak ,aby uczynic go bardziej atrakcyjnym. Nigdy nie bylam zbytnio dociekliwa, a juz technicznych nowinek unikalam, glownie z powodu nieznajomosci rzeczy. Zawsze liczylam, ze ktos mi pomoze, wytlumaczy. A teraz osiagnelam taki stan, ze wstydze sie prosic o pomoc, ze powinnam wiedziec wszystko. Popracujemy troche, w koncu mam nieograniczony czas tutaj. Ciekawa jestem, kto zajrzy na moj blog, czy znajde kogos w podobnej sytuacji. Czytalam rozne historie Polek we Francji, glownie koncentruja sie wokol pracy , ubezpieczenia, dzieci, mieszkania i sa to raczej mlode kobiety. Ucze sie caly czas francuskiego, bo wiem, ze to jest niezbedne w funkcjonowaniu w tym kraju. Mamy kilkoro przyjaciol Francuzow, oni mowia po angielsku, a moj maz nie mowi po francusku. Gdy sie spotykamy, rozmawiamy taka  mieszanka jezykowa, przynajmniej ja probuje. A moja sytuacja jest tak zupelnie odmienna, nie szukam pracy, mam, gdzie mie...

               Witam wszystkich, ewentualnie zainteresowanych. Postanowiłam pisać bloga, żeby znaleźć osoby w podobnej do mnie sytuacji, żeby mieć zajęcie, żeby zastanowić się nad sobą i spojrzeć z boku na swoje życie okiem obserwatora spisującego dziennik pewnej Polki, która w wieku już conajmniej średnim zaczęła nowe życie z nowym mężem, starym amerykańskim  hippisem w południowo-zachodniej Francji. Hippis jest zabawny, nie wzięli go na wojnę w Wietnamie, więc nadal wsród zywych, nie pamieta za wiele z lat 60-tych, jak wszyscy z tamtych czasów, bo jakby pamietał, to bym go tam nie było. Oni tak zawsze mówią, podkreslając tym faktem, ze byli pod wpływem srodków odurzających.Najchetniej wspomina swoje przygody jako easy rider, chociaz wiadomo, ze wszyscy sobie dokladaja taka hippisowska martyrologię, a teraz i tak należą do establishmentu, z którym kiedys walczyli. A ja jestem polską nauczycielką-lingwistką, ...